Edwin WeersVan lowtech naar hightech, van leerboek naar gaming De hightech auto’s van vandaag zijn niet meer te vergelijken met de oldtimers van vroeger. Hoe kom je als schadehersteller aan de skills om zo’n moderne auto deskundig en veilig te repareren? Het onderwijs loopt achter op de praktijk en de techniek verandert met de dag. Twee mkb-bedrijven besloten zelf het stuur in handen te nemen. Möller Autoschade en Reco Autoschade Groep bouwen een digitaal leerplatform voor medewerkers. Zonder leerboeken, mét serious gaming. Alfred en Jolique Möller (vader en dochter) vertellen hoe het werkt. Wat is de kern van jullie idee? Alfred: “Wij maken een digitaal programma voor leven lang leren in de autoherstelbranche, waarin we opleiding en gedragsverandering met elkaar combineren.” Jolique: “Medewerkers volgen op hun tablet allerlei modules waarin serious games een grote rol spelen. Management en directie kunnen hun vorderingen zien en daarmee aantonen dat ze voldoen aan hun plicht om medewerkers veilig te laten werken.” Hoe werkt dat concreet? Alfred: “Ons platform stuurt een notificatie naar je tablet of smartphone. Daarin zit een linkje, dat open je en dan moet je een spelletje spelen. Daarin worden op een jip-en-janneke-manier basale dingen uitgelegd. In spelvorm beantwoord je daar vragen over, en dan ben je geslaagd of niet. En als directeur kan ik op mijn dashboard heel makkelijk zien of al mijn mensen op de hoogte zijn van alles wat ze moeten weten.” Waarom hebben autoherstelbedrijven hier behoefte aan? Jolique: “In schadebedrijven werken mensen vaak op routine, waardoor ze gevaren niet zien. In de werkplaats, maar ook in de front office. Ons doel is de kans op ongelukken te verkleinen: op de werkvloer, maar ook na afloop, als de autoberijder zijn auto na herstel heeft opgehaald.”
Autoschadetechnici in transitie:
een digitaal programma voor leven lang leren met behulp van gamification in de schadeherstelbranche.
Mkb-partners:
–Möller Autoschade
–Reco Autoschade Groep
–Mens en Techniek
Leveranciers:
–Tagpoint
–AutoTech
Opbrengsten:
digitaal leerplatform voor opleiding en gedragsverandering
Beleidsdoelstelling MKB!dee:
investeringen in menselijk kapitaal met het oog op digitalisering.
Wat kan er zoal misgaan? Alfred: “Stel dat je als medewerker een elektrische auto gaat repareren, dan moet je die eerst spanningsvrij maken. Anders word je gewoon ‘gefried’. Of stel dat je als autobezitter een krasje op je bumper laat repareren. Steeds meer auto’s hebben sensoren in bumpers en spiegels. Als een medewerker zo’n sensor niet goed afplakt, komt er misschien een spuitwaas of plamuur op. Dan raakt die auto in de war, want die checkt bij het rijden voortdurend zijn sensoren. Dus na de reparatie stap je als berijder nietsvermoedend in met je gezin, je rijdt weg en vervolgens slaat je auto ineens uit zichzelf linksaf. Gevolgen niet te overzien.” Dus de noodzaak zit in de snelle technologische ontwikkelingen? Jolique: “Ja, we zitten midden in een transitie van lowtech naar hightech auto’s. De auto’s die nu uit de fabriek komen, lijken meer op een iPad dan een auto. Daar zijn nog geen opleidingen voor en ook geen reparatieplannen vanuit de fabrikant. Terwijl wij wél veilig schadeherstel moeten borgen.” Alfred: “In het Nederlandse wagenpark komen er elke dag 1500 ingewikkelde auto’s bij. In 2025 rijden hier 2 miljoen voertuigen waar nog niemand voor is opgeleid! En niet alleen het opleiden is een probleem, ook het vinden en binden van goede medewerkers én het onderhouden van hun kennis.” Waarom kiezen jullie voor gamification en niet voor leren uit een boek? Jolique: “Omdat de veilgheidsimpact je veel beter bijblijft als je het ziet. Dat hebben we geleerd van de gedragsdeskundigen die we hebben aangehaakt. Zij kijken: hoe kunnen we de hersenen van medewekers zo activeren dat ze in een lastige situatie de juiste beslissing nemen? Stof uit een boek blijft niet hangen. Moet je voorstellen, je bent als medewerker opgeleid op mbo 2-niveau en dan krijg je van de fabrikant een handboek in het Engels of het Chinees waarin staat dat een goede kalibratie belangrijk is. Dat zegt toch niks? Maar als je iemand op een filmpje een auto verkeerd ziet kalibreren met een ongeluk als gevolg, dan blijft dat een leven lang tussen je oren zitten. Stel, ik laat al mijn medewerkers met jullie programma werken. Hoeveel tijd kost dat per persoon? Jolique: “Een paar uur per week per medewerker, het hangt ook een beetje van de medewerker af. Maar normaal moeten mensen voor deze theorie een dag in de week naar school. Die tijd bespaar je, en ze hoeven ook niet naar de opleiding te rijden. Ze kunnen in principe in de pauze hun tablet pakken en een stuk van een module doen.” Alfred: “Bovendien: wat voor garantie heb je dat medewerkers het écht snappen als het opleiden buiten de deur plaatsvindt? Met ons programma heb je er zicht op. En mensen zijn altijd ‘bij’ met hun kennis.”
Dit is een groot project. Waar begin je? Alfred: “Stap één is het vinden van gelijkgestemde zielen. Bedrijven die hetzelfde probleem zien als jij en een beetje gelijkwaardig zijn in hun denken en doen, zoals Reco en wij. Vervolgens moet je iemand zien te vinden die kaas heeft gegeten van opleiden in jouw branche. Wij hebben nu iemand die jarenlang producttrainingen heeft gedaan bij MercedesBenz. Vervolgens heb je mensen nodig met verstand van gedragsbeïnvloeding. Dat is iets waar je voor geleerd moet hebben. Onze partner Tagpoint heeft voor andere industrieën al gedragsbeïnvloedingsprogramma’s gemaakt en beschikt daardoor over de juiste kennis.” En hoe weet je of je de goede onderwerpen hebt? Alfred: “Dat vragen we onze medewerkers. ‘Joep, wij denken dat dit het probleem is, vind jij dat ook?’ Met het probleem ga je naar je gedragsexpert, die zegt: ‘als je dat van mensen gedaan wilt krijgen, dan moet je dit doen’. En vervolgens gaan de opleider en de contentmaker aan de slag.” Jolique: “Maken ze er een video van, dan heb je de productie, de nabewerking, de plaatsing op het platform en dan moet het ook nog op de tablets van de mensen komen. Eigenlijk zijn we een compleet start-up-bedrijfje aan het opzetten.” Waar staan jullie nu? Jolique: “We zitten nu in de fase dat we op basis van alle kleine pilots die we hebben gedaan, het programma daadwerkelijk gaan ontwikkelen.” Alfred: “De content maken, het platform bouwen, daar zijn we nu volop mee bezig.” Wat zijn de eerste reacties van collega-bedrijven? Joliqe: “Veel herkenning. Iedereen is erg blij dat er nu iets komt waar ze mee geholpen zijn, en zeker op een digitale manier. Een halfjaar geleden hebben we ons project gepresenteerd aan de directies van een groep schadeherstelbedrijven en daar kregen we bijna een staande ovatie.” Waar zijn jullie tegenaan gelopen? Jolique: “Bedrijven zijn enthousiast, maar we zitten in een traditioneel georganiseerde branche met oude patronen. Je moet als mkb’er een dikke huid hebben om zelf met een mooie oplossing te komen die ook door andere bedrijven kan worden ingezet. Het helpt om een hele sterke raad van advies samen te stellen.” Alfred: “En op termijn moet dit vehikel zonder zijwieltjes gaan rijden. We hebben nu subsidie om het te bedenken, te testen en te maken, maar we moeten ergens een geldstroom vinden om het platform in stand te houden. Niet om eraan te verdienen, maar om te kunnen doorontwikkelen. We denken aan een abonnement: je betaalt 200 euro per maand en dan kunnen je medewerkers onbeperkt games en examens doen. Dat zou het mooiste zijn, dan heeft het continuïteit.”
Wanneer is dit project voor jullie geslaagd?
Jolique “Als de eindgebruikers het omarmen. De mensen in de werkplaats, het front office, dus eigenlijk iedereen in het schadebedrijf. Maar ook de opdrachtgevers, de verzekeraars, de leasemaatschappijen, de branche-organisaties. Het grootste compliment zou zijn als er bovenaf het bericht komt: ‘Jongens, dit willen we ons toeëigenen’.”
Alfred: “Jolique heeft er veel tijd in gestoken om alle stakeholders mee te nemen: de verzekeraars, de leasemaatschappijen, de branche-organisaties. Zij zijn nog niet zover; wij zitten hiermee echt aan de voorkant van de ontwikkeling. Maar het liefst willen wij dat ons platform wordt opgenomen in de branchenormering van onze branche en de service level agreements van verzekeraars.”
Waar zou jullie aanpak nog meer interessant kunnen zijn?
Jolique: “In de bedrijfswagenbranche. Want in vrachtwagens heb je dezelfde ontwikkelingen als in personenauto’s: elektrificatie, radars, moderne veiligheidssystemen.”
Alfred: “Maar ook breder, ik denk dat dit idee in veel branches een uitkomst kan zijn omdat medewerkers ‘plug en play’ kunnen leren. In de medische wereld of de horeca bijvoorbeeld.”
En kan elke mkb’er zoiets opzetten?
Alfred: “Je moet als bedrijf wel een zekere schaalgrootte hebben. Onderschat het niet, je doet het er niet zomaar even bij. Je moet echt iemand binnen je organisatie hiervoor de ruimte geven. Ik denk ook dat je in het project een eindbaas moet hebben. Als je met veel partners werkt, moet iemand de regie nemen en de druk op de ketel houden.”
Welke tips heb je nog meer voor mkb’ers die zoiets willen starten?
Jolique: “Verdiep je in de lean start-up methode. Daarmee leer je hoe je met kleine pilots en try-outs kunt doorontwikkelen. En zet er time management op, plan vaste projectdagen in als je er een succes van wilt maken.”
Alfred: “Uiteindelijk is het de combinatie van partners die dit tot een succes maakt. Zorg dus dat je die goede partners vindt.”
